Soms werkt het goed, als in een film alles anders loopt dan je verwacht. Maar dat het ook flink mis kan gaan bewijst
Io Sono l'Amore. Het verhaal komt totaal niet op gang en zo wordt dit Italiaans familiedrama een lange zit waarbij we niet kunnen ontdekken waar het nu eigenlijk over gaat. Is die zoon nu gay of niet, wie krijgt de leiding over het familiebedrijf, waarom neemt die Indiër alles over?
De film kreeg een hele rits filmprijzen, dus laten we het er maar op houden dat het aan ons ligt dat we bijna in slaap vallen en ons na afloop aan de bar bij Schiller al nauwelijks meer kunnen herinneren waar
Io Sono l'Amore over gaat. Bij twijfel niet doen dus.
