Max komt meestal om een uur of negen naar de punt en leest bij ons in bed nog even wat. Familie-momentje, heel belangrijk natuurlijk. Ineens horen we de landvasten hard kraken. Het lijkt ook wel of de boot een beetje scheef ligt. Ik ga naar buiten en schrik me helemaal naar. De Felice staat op z'n kiel en valt bijna om! Als Max gisteren niet wat extra landvasten op de wal had gezet waren we nu al met de mast plat op de andere kade gekomen. Einde vakantie in dat geval.
Ik trommel Max en Lil uit bed en we zetten vier extra lijnen naar de kant, waarvan eentje vanuit halverwege de mast. Ondertussen komt de boot steeds droger te staan. Wij wachten af op de wal, als we vallen kan er maar beter niemand aan boord zijn. Na twee uur stress is het laagwater. De vloed komt op en we komen met de schrik vrij. Snel losgooien en weg hier, met springtij moet je Eyemouth echt vergeten weten we nu.
