Ruud verzekert ons dat je met laag water naar Ile de Tatihou kan lopen. Dat ze zelf niet meegaan en in de auto stappen om naar NL te rijden had ons argwanend moeten maken. Wij gaan op weg naar het eiland, voorzichtig wadend door 30 cm water dat net onder onze laarzen blijft. Het 16e eeuws fort waar we dit voor doen is al goed in zicht als het water toch echt overal dieper wordt. En ik weet zeker dat het nu op z'n laagste punt staat. Lillian's laarzen lopen als eerste vol. Max heeft weinig aansporing nodig ook door te gaan en uiteindelijk wil ik mee ook niet laten kennen. We bereiken het eiland maar moeten direct weer terug om niet zwemmend weer aan vaste land te komen. De vloed zet snel de oesterbanken weer onder water als wij eindelijk weer op het strand staan en onze laarzen leeg kunnen laten lopen.
