Eén stap buiten de deur zetten is al voldoende om m'n ogen vol met tranen te laten lopen. Niet alleen in de kou, maar ook zomers heb ik er al jaren last van. Overal kom ik aan met druppels op m'n brillenglazen en natte huilogen. Menig ASVO-ouder zal denken dat ik een emotioneel wrak ben, die al ontroerd is bij het zien van een vol schoolplein. Niets is minder waar natuurlijk, dus hoog tijd om dat probleem eens aan te pakken. Met forse tegenzin onderga ik het onderzoek in het OLVG."Wilt u verdoofd worden?"
"Uh, wat gaat u doen dan?"
"Uw traanbuisjes zitten verstopt, die gaan we met een naald doorprikken en doorspoelen met een zoutoplossing."
"Echt? Met een naald? Nou, maximale verdoving dan graag."
Als ik dit van tevoren geweten had was ik natuurlijk nooit naar het OLVG gegaan. Het voelt echt niet fijn, die naald in je oog, maar voordat ik nu weer eens een traan laat zal er heel wat moeten gebeuren.
