Even leek het er op dat er door crisis-denken nauwelijks nieuwe restaurants meer waren geopend deze zomer. Maar als we in dit tempo kunnen doorgaan met het uitproberen van verse horeca mogen we niet klagen. Vanavond zitten we aan de andere kant van De Pijp, in de Ferdinand Bol. We is naast Lillian ook Andre, even over uit SFO, en Luc, net geland uit PMI.
L'Ozio is zo Italiaans dat mijn reservering maar moeizaam aankomt. 'Waat ies oew noemer?' Dat belooft wat.
De zaak oogt modern en het is er door de witte muren en het glazen dak lekker licht. De strakke hippe bar neemt een groot deel van de ruimte in beslag. Aan de muur hangt een wisselende expositie van kunst, op dit moment zijn dat weinig bijzondere kleine zwart-wit foto's en teksten. In een apart zaaltje beneden kan je een video zien hoe die kunst tot stand kwam en wat het idee erachter is. Zoiets kan leuk uitpakken, maar wij concentreren ons voorlopig op de wijn en het eten. De kaart heeft een overvloed aan Italiaanse namen die ons weinig zeggen. Is die ravioli nu met een lokaal kaasje of met bijzondere reep spek? Bij de antipasti blijkt de Blinde Vink een topper. Als je die nog op de kaart treft kan je er blind voor kiezen. Maar eigenlijk ziet alles er prachtig uit en de smaak is absoluut puur Italië.
Enige minpuntje is dat ondanks zes (!) vriendelijke mannen in de bediening daar toch het een en ander mis gaat en Luc blij mag zijn dat hij voor een koud hoofdgerecht koos. Ik ben benieuwd wat Johannes straks van deze mooie zaak gaat vinden. Hoor ik daar muziek...?
Website L'Ozio
