Tegen een mooie nazomer kan niemand bezwaar hebben maar dat het net vandaag 24 graden moet worden maakt het vooruitzicht op 16,1 km hardlopen er niet beter op. Toch staan er 35.000 (!) lopers in de startvakken voor de IJ-tunnel. Edith en Carl treffen we snel tussen de mensenmenigte en Eric heeft zijn gebruikelijke last-minute stress, dit keer over een niet ingevuld startnummer en de door hem speciaal gekochte overrijpe banaan terwijl Lillian juist weet dat je alleen niet te rijpen bananen moet eten voor de start. Er is geen wolkje aan de lucht, de zon brandt op onze koppen bij het wachten tussen de dranghekken. Mijn eerste meters zijn bepalend voor een goede tijd dus ga ik er als een speer vandoor. Na de tunnel komt Eric me nog sneller voorbij, we gaan volgens mij veel te hard. Eric is de eerste 11 kilometer m'n haas, even verlies ik hem zelfs uit het oog; een mentaal zwaar moment. Door het mooie weer staan er meer mensen aan de kant dan ooit, maar de goede sfeer kan niet voorkomen dat ons tempo dramatisch inzakt. Ik probeer er alles uit te persen maar snelheid zit er gewoon niet meer in. Eric levert nog meer in. In mijn beleving ren ik toch vreselijk veel mensen voorbij. Bij de start heb ik niet op m'n stopwatch gedrukt dus het idee van tijd is volledig weg. Als ik bij de finish de sprint inzet reken ik de tijd terug en kom op een toptijd van 1.15.50. Dat zou de sneltste tijd ooit zijn van onze amigos-groep. Tien minuten verkeer ik in euforische stemming, totdat Eric me uit de droom helpt: ik heb verkeerd terug gerekend en kan niet veel sneller zijn dan zijn 1.26. Nou ja, ik weet in ieder geval hoe geweldig het voelt om even de snelste te zijn...
Dan komt Lillian over de lijn. Kapot maar vooral ontzettend happy dat ze het gehaald heeft, want daar was ze helemaal niet van overtuigd. De spanning ontlaadt bij een emo-momentje na de finish, heel lief. Maar waar zijn Edith en Carl?
Het blijkt dat Edith net na de finish knock-out is gegaan en in de EHBO wordt opgelapt, compleet met zuurstof en infuus. De hitte van vandaag eist zijn tol, want de EHBO tent is overvol en veel lopers zijn er erg aan toe. Het aantal uitvallers is groter dan ooit.
Onze tijden zijn de slechtste ooit gelopen. Er zat gewoon niet meer in. Toch maf dat zo'n heftige loop je zo'n goed gevoel kan geven. Volgend jaar zeker weer!
