Met 3 kids is het een levendige week. Gelukkig is Michel een voetbalheld voor Max; alleen uit medelijden wil Max af en toe nog bij mij in het team. Zen (5) en Noah (3) zijn de kids van Karin en Michel, een stuk rustiger dan onze Huntelaar. Zen is veel bezig met z'n Pokemon kaarten en de belangrijkste bezigheid van Noah is het wachten tot de trein weer voorbij komt. De open houten wagons uit 1906 rijden vlak langs ons huis. Noah hoort de stoomfluit als eerste. Vanaf dag 1 ben ik zijn beste vriend en hij sprint bij elke naderende trein mijn kant op om samen naar het hek te lopen en naar de trein te zwaaien. Acht keer per dag, en dan ook nog terug. Dus 16 keer de schreeuw: TREIN! en een sprint naar het spoor. Na een week is het nog even leuk als op de eerste dag.
