Met m'n moeder rijd ik door de prachtige Betuwe. Het is hier altijd mooi en met dat verse groen voel je je heel erg buiten Amsterdam. De reden dat we hier rijden is niet mooi.
Iedereen die verhalen van m'n zeilreis heeft gehoord weet wie Jan en Siena zijn. Hun naam is onlosmakelijk verbonden met de 'Relax', hun stalen Koopmans 40 die Jan zelf bouwde. De eerste ontmoeting met hen was in de Bahama's, op weg naar New York, en daarna kwamen we ze een jaar lang overal tegen. Bijzonder mensen zijn het.
Vandaag zie ik ze weer; op de begravenis van hun dochter. Greetje is maar 42 geworden. Augustus vorig jaar werd ze ziek, net toen ze weer helemaal happy was met een nieuwe liefde. Toen de kaart woensdag in de bus viel kwam bij mij weer veel uit 2003 terug. Me inleven in hun situatie is sindsdien heel anders. Het is heftig om deze positieve zeilers zo gebroken te zien. En het lege gevoel van gemis zal voor een ouder nooit over gaan.
